«Αξιοποίηση» της Δημόσιας Περιούσιας Η περίπτωση των Αλυκών Αναβύσσου

 

Του Χρήστου Κασκάνη*

Διαβάζοντας τις απόψεις σας στο ιστολόγιο της Οικολογικής Κίνησης για τις αλυκές Αναβύσσου, μετά την πρόσφατη διυπουργική απόφαση για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, θυμήθηκα τη φράση του οικονομολόγου Paul Romer, ο οποίος είχε δηλώσει ότι  “A crisis is a terrible thing to waste “, σε ελεύθερη  ελληνική μετάφραση ‘’η κρίση είναι μια τρομερή ευκαιρία για να την αφήνεις να πάει χαμένη ‘’.

Με ποιά κοινωνική προοπτική;

Κάτω από αυτό το πρίσμα διαχείρισης μιας κρίσης, η περίπτωση ‘’αξιοποίησης‘’  σημαντικού μεγέθους και σπουδαιότητας ακινήτων του δημοσίου θα πρέπει να γίνεται κατόπιν εξέτασης όλων των προτάσεων αξιοποίησης και ιδιαίτερα προτάσεων με κοινωνική προοπτική, φαντασία και εξειδίκευση σε προωθημένους και στοχευμενους επιχειρηματικούς τομείς τρίτης και τέταρτης γενιάς. Οι τομείς αυτοί θα δημιουργούν νέα οικονομικά αναπτυξιακά μοντέλα, καθιστάμενοι πιλοτικοί πυρήνες πολεοδομικών, κοινωνικών, επιχειρηματικών και περιβαλλοντικών παρεμβάσεων που θα αλλάξουν άρδην την εικόνα και τον τρόπο επικοινωνίας των πλεονεκτημάτων της χώρας προς την διεθνή κοινότητα.

Με άλλα λόγια τέτοιας σπουδαιότητας ακίνητα θα πρέπει να ‘’συνοδεύονται‘’ και από ‘’ένα επιχειρηματικό σχέδιο αξιοποίησης‘’ στα πλαίσια ενός πρωτοποριακού κοινωνικού-οικονομικού και περιβαλλοντικού μοντέλου με στόχο την βέλτιστη μακροπρόθεσμη ανταποδοτικότητα και ελκυστικότητα του στην μετά την κρίση εποχή.

Ανήκεστες βλάβες

Η Αλυκές Αναβύσσου είναι ιδιαίτερη περίπτωση δημόσιας περιουσίας η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει – πανελλαδικά –  μια πιλοτική περίπτωση αξιοποίησης υπέρ-αστικής ανάπλασης με συνδυασμένες κοινωνικές, επιχειρηματικές και περιβαλλοντικές δράσεις. Η όποια ‘’αξιοποίηση‘’ εάν γίνεται με καθαρά εισπρακτικά κριτήρια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και θα προκαλέσει ‘’ανήκεστες βλάβες ‘’ στην τοπική κοινωνία, η οποία θα τις κληρονομήσει, όταν τα έσοδα από αυτήν την ‘’βιαστική  αξιοποίηση‘’ έχουν εξανεμιστεί.

Το Ισπανικό μοντέλο αξιοποίησης με την κατασκευή του τουριστικών πολυκατοικιών είναι αυτό που οδήγησε στην ‘’φούσκα‘’ των ακινήτων, με συνέπεια την περιβαλλοντική υποβάθμιση παραθαλάσσιων περιοχών και την σημερινή οικονομική κρίση που βιώνει η Ισπανία.

Αν μη τι άλλο ας μην επαναλάβουμε αποτυχημένες πρακτικές.

Ο Χρήστος Κασκάνης είναι

Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος